1396/9/14، 07:07 عصر
ارشد تهماسبی، (زادهٔ ۱۳۳۶ خورشیدی در الیگودرز)، نوازندهٔ ایرانی تار و سهتار است.
زندگینامه و فعالیت هنری
ارشد تهماسبی دوران کودکی و تحصیل را در سنندج، همدان و تهران گذراند. وی مقدمات موسیقی را نزد محمدرضا لطفی فراگرفت و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، در کلاسهای لطفی و هوشنگ ظریف شرکت میکرد. وی در سال ۱۳۵۸ وارد دانشکده موسیقی دانشگاه تهران شد، ولی بعد از یک سال دانشگاه را ترک کرد. او در سال ۱۳۶۰ به عضویت گروه چاووش درآمده و در این گروه، با حسین علیزاده، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان همکاری کرد. تهماسبی در سال ۱۳۶۰ کلاسهای آموزش تار و سهتار تشکیل داد.
وی همکاریهای متعددی با حسین علیزاده در زمینه همنوازی و اجرای کنسرت داشتهاست. وی با علیزاده در آلبومهای شورانگیز، راز و نیاز، صبحگاهی، دلشدگان و همنوایی همکاری کرده و همچنین کنسرتهای بسیاری با علیزاده در اروپا و آمریکا اجرا کردهاست.ارشد طهماسبی کتابهای بسیاری در مورد موسیقی ایرانی منتشر کرده و کاستها و سیدیهای بسیاری نیز در این زمینه ارائه کردهاست. مهمترین فعالیت وی در سالهای اخیر ایجاد مرکزی برای معرفی ساز تار، به نام «جایگاه تار»، بودهاست. در این مرکز، سازهای قدیمی، وسایل شخصی اساتید تارنواز، مضرابهای تارنوازان قدیم و اسناد تاریخی موسیقی ایران موجود است.
زندگینامه و فعالیت هنری
ارشد تهماسبی دوران کودکی و تحصیل را در سنندج، همدان و تهران گذراند. وی مقدمات موسیقی را نزد محمدرضا لطفی فراگرفت و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، در کلاسهای لطفی و هوشنگ ظریف شرکت میکرد. وی در سال ۱۳۵۸ وارد دانشکده موسیقی دانشگاه تهران شد، ولی بعد از یک سال دانشگاه را ترک کرد. او در سال ۱۳۶۰ به عضویت گروه چاووش درآمده و در این گروه، با حسین علیزاده، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان همکاری کرد. تهماسبی در سال ۱۳۶۰ کلاسهای آموزش تار و سهتار تشکیل داد.
وی همکاریهای متعددی با حسین علیزاده در زمینه همنوازی و اجرای کنسرت داشتهاست. وی با علیزاده در آلبومهای شورانگیز، راز و نیاز، صبحگاهی، دلشدگان و همنوایی همکاری کرده و همچنین کنسرتهای بسیاری با علیزاده در اروپا و آمریکا اجرا کردهاست.ارشد طهماسبی کتابهای بسیاری در مورد موسیقی ایرانی منتشر کرده و کاستها و سیدیهای بسیاری نیز در این زمینه ارائه کردهاست. مهمترین فعالیت وی در سالهای اخیر ایجاد مرکزی برای معرفی ساز تار، به نام «جایگاه تار»، بودهاست. در این مرکز، سازهای قدیمی، وسایل شخصی اساتید تارنواز، مضرابهای تارنوازان قدیم و اسناد تاریخی موسیقی ایران موجود است.